abyśmy pamiętali

papierowe wspomnienia

ich ciężar wbija mi się w skórę pozostawiając rany

za każdym razem ich widok boli tak samo

mimo upływu lat

wcale nie jest łatwiej

a policzki w taki sam sposób są mokre od łez

pęknięć duszy nie da się posklejać

nie da się wypełnić i powiedzieć że jakoś to będzie

umysł najlepiej zapamiętuje te bolesne chwile abyśmy nigdy nie zapomnieli

jakże trudno jest udawać silną osobę

uśmiechać się

kiedy w naszym sercu pada deszcz