czekanie jeszcze nigdy nie trwało tak długo
cisza
między której sekundami słychać maszyn piszczenie
i tylko jeszcze
rąk uderzanie o żebra dźwięki
dokładnie tutaj
ściga się życie ze śmiercią
wśród głuchych krzyków roznoszonych po salach
a na ich korytarzach drodze ciemność
i zużytych chusteczek biel
jak widać
każdy z nas tu
ma swój wyścig do pokonania
ograniczony tylko innym czasem
Komentarze
Prześlij komentarz